به نقل از «ایسنا»

آنچه باید درباره اختلال خودگفتاری بدانیم

تاریخ انتشار: ۱۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۵۲۰۴۷

ایسنا/قزوین عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین گفت: بیشترین خطری که اختلال خودگفتاری می‌تواند داشته باشد، این است که کیفیت زندگی شغلی و شخصی فرد را تحت شعاع قرار دهد.خودگویی یک اختلال وسواس‌ و اجبارگونه است که ممکن است ارادی نباشد.

با خود صحبت کردن یا به‌اصطلاح روانشناسی «خود گفتاری» یکی از موضوعاتی است که روانشناسان درباره آن نظرات مختلفی را ارائه می‌دهند، به همین دلیل ایسنا در این خصوص با محمود بهرام‌خانی، دکترای روانشناسی بالینی و عضو هیئت علمی دانشگاه گفت‌وگو کرده است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدا تعریفی از خودگفتاری داشته باشید؟

خودگفتاری یک اختلال شدید است که بیشتر جنبه روانی دارد و فرد مبتلا به خودگفتاری یا ارتباط خود با واقعیت را از دست می‌دهد و  در طول بیماری معمولاً دچار توهم و هذیان می‌شود که به‌اصطلاح به آن اختلال سایکوتیک می‌گویند و یا دچار جنون می‌شود که به‌اصطلاح اسکیزوفرنی دارد و یا دارای افسردگی و روان رنجور، دچار استرس بسیار و احساس گناه می‌شود که اصطلاحاً به آن‌ها نوروتیک می‌گویند.

معمولاً در افرادی که اختلالات شدیدی مثل اختلال سایکوتیک و اسکیزوفرنی دارند، صحبت کردن با خود بسیار شایع است. اما نمی‌توان بر اساس یک نشانه بگوییم این فرد اختلال دارد یا خیر. برای پی بردن اختلال خودگفتاری معمولاً نشانه‌های دیگر این اختلال نیز بررسی می‌شود.

در خصوص تفاوت‌های نوروتیک و سایکوتیک و اسکیزوفرنی بیشتر توضیح بفرمایید؟ آیا اختلال خودگفتاری در این دسته از بیماران به یک‌شکل ظاهر می‌شود؟

افراد نوروتیک در مقایسه با افراد سایکوتیک خودگویی‌هایشان محتوا و جنس متفاوتی دارد. به‌عنوان‌مثال، محتوای خودگویی‌های، افراد نوروتیک را می‌توان خیلی معنادار در نظر بگیریم. یعنی اینکه ممکن است نمادین باشد و معنای مشخصی در خودگویی‌های این افراد وجود داشته باشد؛ اما در افراد سایکوتیک ممکن است صرفاً یک سری کلمات و جملات بی‌ربط و بی‌معنا بیان شود که ممکن است پشت این حرف‌ها یک سری توهمات باشد.

در فرد اسکیزوفرنی احتمال دارد توهمات شنیداری وجود داشته باشد؛ همان چیزهایی که می‌شنود به زبان بیاورد و با خود تکرار کند اما به لحاظ کیفی این خودگویی خیلی معنای مشخصی ندارد. ممکن است فقط یک سری کلمات باشد انسجام نداشته باشد. اما در افراد نوروتیک فرق می‌کند یا حتی در افرادی که هیچ نشانه‌هایی از این مدل نداشته باشند، ممکن است خودگویی‌ها جنبه‌های یادآوری داشته باشد. درنتیجه اختلال خودگویی هم به لحاظ کمی و هم به لحاظ کیفی بایستی بررسی شود.

آیا اختلال خودگفتاری همیشه یک اختلال روانی درونی است؟

خیر؛ موضوع بسیار مهم دیگری که اینجا مطرح می‌شود آن است که بحث خودگویی می‌تواند در ارتباط با دیگران باشد و فرد با شخص دیگری صحبت می‌کند که به نظر بنده اصولاً همیشه تکلم در افراد نوروتیک، با دیگری است.

معمولاً افرادی که دارای بیماری نوروتیک هستند در هنگام خودگویی برای  شخص دوم و سومی صحبت می‌کنند که در درونشان یک قهرمان یا پدیده است. اما در افراد سایکوتیک اصولاً به این شکل نیست. ممکن است فرد در واقعیت با یک نفر که روبه‌روی او نشسته در حال صحبت کردن باشد، درصورتی‌که بیمار با یک نفر دیگر صحبت نمی‌کند بلکه همچنان در حال صحبت کردن با خودش است. مثل فردی که جلوی آینه ایستاده و صرفاً با خودش صحبت می‌کند.

تفکر در بیمار سایکوتیک با تفکر در فرد نوروتیک چه تفاوت‌هایی دارند؟

لازم به توضیح است که بدانیم، تفکر و تکلم موضوعی جدا از یکدیگر نیست. تفکر انسان به هر شکل باشد، جنس تکلم نیز به آن مرتبط می‌شود. معمولاً افراد مبتلابه سایکوتیک تفکرشان بی‌معنا است و در تفکر آنان استعاره و معنا وجود ندارد. در کل یک تفکر به‌هم‌ریخته، آشفته و بدون ارتباط است درنتیجه تکلم این افراد منطقی نیست.

اما در فرد نوروتیک تفکر منطقی و معنادار، قابل تفسیر و نمادین است. تکلم او هم متأثر از اوست و یک فرایند تکلم و تفکر مرتبط باهم دارد و به همان شکل که تفکر افراد نوروتیک از تفکر افراد سایکوتیک متفاوت است، به همان اندازه در تکلم نیز این ۲ دسته بیمار با یکدیگر تفاوت‌های بسیاری دارند.

آیا خودگفتاری اختلال خطرناکی است؟

بیشترین خطری که اختلال خودگفتاری می‌تواند داشته باشد، این است که کیفیت زندگی شغلی و شخصی فرد را تحت شعاع قرار دهد.خودگویی یک اختلال وسواس‌ و اجبارگونه است که ممکن است ارادی نباشد.

در خصوص خطرزا بودن این بیماری باید بگوییم که اگر بیمار دچار سایکوتیک باشد، محتوای افکارش برخاسته از یک سری تفکرات است که ممکن است محتوای تفکراتش نیز برخاسته از یک سری توهمات و هذیان‌هایی باشد که محتوای خودکشی و دیگرکشی باشد.

آیا فرد خودگفتار از اختلال خودگفتاری رنج می‌برد؟ نسبت به بیماری خود هوشیار است؟

معمولاً افرادی که دارای خودگویی هستند، رفتارهای وسواسی عجیب‌وغریب و بی‌اراده‌ای دارند. به‌عنوان‌مثال ممکن است در درس خواندن و مطالعه کردن دچار وسواس باشند، یعنی فرد مجبور باشد با صدای بلند درس بخواند. معمولاً فرد بیمار با این بلند صحبت کردن در مطالعه، سعی دارد برخی از صداهای محیطی و یا حتی صداهای درونی غیرمرتبط را در درون خود خفه کند.

ناگفته نماند که خودگویی در برخی اوقات می‌تواند جنبه هیجان داشته باشد. به‌طور مثال، فرد مبتلا به خودگفتاری گاهی در درونش حس تازه‌ای تجربه می‌کند که ممکن است او را آشفته، عصبانی، غمگین و یا مضطرب کند اما به دلیل وسواس و گوشزد به خود، مدام این حالت را در درون خود تکرار می‌کند.

با خودگفتاری چه‌کار باید کرد؟ راهکار چیست؟

یک‌وقت‌هایی اصلاً نیازی نیست و لزومی ندارد در مواجهه با این رفتار، بخواهیم کار خاصی انجام دهیم، به‌خصوص اگر مشکلی در فرایند عملکرد شغلی و تحصیلی و زندگی اجتماعی فرد ایجاد نکند و هیچ لزومی ندارد تا به آن بپردازیم و تا زمانی که خودگفتاری مشکلی در روابط فرد ایجاد نکند، نگرانی وجود ندارد.

توصیه شما در مواجه‌شدن با این رفتار چیست؟

زمانی که خودگفتاری از حالت معمول خود گذشت، اولین توصیه مراجعه به روان‌پزشک است، یعنی فرد باید به متخصص مرتبط مراجعه کند تا این رفتار را عمیقاً موردبررسی قرار دهد و نشانه‌های دیگر و تاریخچه رفتار و عملکرد فرد را ارزیابی کند و اگر که متخصص نظرش به درمان باشد، مراحل درمانی وی آغاز می‌شود.

اگر روان‌پزشک فرد مبتلا به خودگفتاری را ارزیابی کند، ممکن است که بر اساس تشخیصی فرایند دارودرمانی را شروع کند؛ اما اگر یک روانشناس به ارزیابی فرد پردازد، ممکن است روان‌درمانی تجویز شود. روان‌درمانی بر اساس شاخه‌های متعددی که وجود دارد صورت می‌پذیرد و دارای روش‌های متعددی ازجمله روان‌درمانی تحلیلی یا شناختی و رفتاری باشد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: قزوين استانی اجتماعی روانشناسي یک اختلال صحبت کردن یک سری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۵۲۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند آموزه‌ مهدوی در دعای عهد و ندبه‌ ی امام صادق (ع)

، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند؛ چرا که مردم آن دوران متأثر از افراد و جریاناتی بودند که با جعل کردن احادیث نبوی، خود را به دروغ همان منجیِ وعده داده شده می‌دانستند و سعی می‌کردند از رهگذر این جعل عنوان، برای خود جایگاه و یا حکومتی دست و پا کنند که اتفاقاً در فتنه خود به موفقیت‌هایی دست یافتند؛ مهم‌ترین این جریانات هم عباسیان بودند که با جعل احادیث پیامبر، مهدی موعود را از نسل جدشان عباس عموی پیامبر معرفی کردند و به این ترتیب، صدها سال بر مسند قدرت نشستند. جالب اسامی که برای حکام خود انتخاب می‌کردند، کاملاً هدفمند بود که نمونه‌های آن را در اسامی‌ای همچون منصور، مهدی، هادی، منتصر و مهتدیِ عباسی می‌بینیم.

دعای ندبه و مبازره امام صادق(ع) با مهدویت دروغین عباسیان و واقفیه

اما دعای عهد را سید بن طاووس در مصباح الزائر، ابن مشهدی در المزار الکبیر، کفعمی در المصباح و البلد الامین و همچنین مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد نقل کرده‌اند. این امر سبب شده تا این دعا همواره بین شیعیان از اعتبار فراوانی برخوردار باشد. با نگاهی کلی به این دعای شریف در می‌یابیم امام صادق علیه‌السلام آن را ذیل چند مقطع از دوران غیبت دسته‌بندی کرده‌اند که شامل 1. عصر غیبت 2. وقت رجعت 3. دوران قیام امام 4. عصر ظهور است.

آنچه مربوط به تبیین رفتاری در عصر غیبت است عبارتند از رساندن سلام به امام، تجدید عهد روزانه با امام،‌ درخواست پیوستن درجرگه یاوران مهدی (عج)،‌ سبقت گرفتن در تحقق اوامر ایشان، درخواست دیدار امام در عصر ظهور و درخواست گشایش امر ظهور است.

درباره مقطع رجعت، در فرازی از این دعا می‌خوانیم: «اللّٰهُمَّ إِنْ حالَ بَیْنِی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَىٰ عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً کَفَنِی، شاهِراً سَیْفِی، مُجَرِّداً قَناتِی، مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحاضِرِ وَالْبادِی»؛ یعنی خدایا اگر بین من و او مرگی که بر بندگانت حتم و قطعی کردی حائل شد، کفن پوشیده از قبر مرا بیرون آور، با شمشیر از نیام برکشیده و نیزه برهنه، پاسخگو به دعوت آن دعوت‌کننده، در میان شهرنشین و بادیه‌نشین.»

درباره آنچه مربوط به قیام امام در بخش اول ظهور ایشان می‌خوانیم: «وَ اجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِکَ، وَناصِراً لِمَنْ لَایَجِدُ لَهُ ناصِراً غَیْرَکَ، وَمُجَدِّداً لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ، وَمُشَیِّداً لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَسُنَنِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وآلِهِ، وَاجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِینَ»؛ یعنی خدایا او را پناهگاهی قرار بده برای ستمدیدگان از بندگانت و یاور برای کسی که یاری برای خود جز تو نمی‌یابد و تجدیدکننده آنچه از احکام کتابت تعطیل شده و محکم‌کننده آنچه از نشانه‌های دینت و روش‌های پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) رسیده است و او را قرار بده، خدایا، از آنان‌ که از حمله متجاوزان، نگاهش داری.» در این فراز، پناهگاه بودن امام، نصرت ایشان نسبت به مؤمنان، تجدیدکننده احکام تعطیل شده و تحکیم‌کننده قله‌های دین و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله مدنظر است.

اما درباره ویژگی امام در عصر ظهور در این فراز می‌خوانیم: «وَ اعْمُرِ اللّٰهُمَّ بِهِ بِلادَکَ، وَأَحْیِ بِهِ عِبادَکَ، فَإِنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: ﴿ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ﴾، فَأَظْهِرِ اللّٰهُمَّ لَنا وَلِیَّکَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّىٰ بِاسْمِ رَسُولِکَ، حَتَّىٰ لَایَظْفَرَ بِشَیْءٍ مِنَ الْباطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ، وَیُحِقَّ الْحَقَّ وَیُحَقِّقَهُ»؛ خدایا به دست او سرزمین‌هایت را آباد کن و بندگانت را به وسیله او زنده فرما، به درستی که تو فرمودی و گفته‌ات حق است که: «در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است»، خدایا ولی‌ات و فرزند دختر پیامبرت که به نام رسولت نامیده شده، برای ما آشکار کن تا به چیزی از باطل دست نیابد، مگر آن را از هم بپاشد و حق را پابرجا و ثابت کند.»

عمران و آبادانی پهنه عالم در عصر ظهور و احیای بندگان از جهل و ضلالت توسط امام، دو نکته مهمی است که در این دعا دیده می‌شود و در سایر احادیث به آن اشاره شده است.

آبادانی زمین و احیای انسان‌ها در عصر ظهور

در دعای ندبه، محوریت مهدویت با خوبان درگاه الهی است؛ به این صورت که امر مهدویت از انبیاء و اولیاء آغاز می‌شود، به ماجرا ائمه علیهم‌السلام می‌رسد و از آنجا ختم به امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه و ندبه و زاری به درگاه خداوند درباره غیبت ایشان و شوق دیدار امام می‌شود. بعد در انتهای این دعا از خداوند درخواست می‌کنیم اعمال‌مان را به واسطه امام عصر عجل الله تعالی فرجه مقبول کند.

انتهای‌پیام/